czwartek, 30 czerwca 2016

Pomoc potrzebna.

Ostatnie tygodnie mijają mi błyskawicznie, chwile ulotne (jak w piosence) jak upały w Wielkopolsce. Jednakowoż coś się dzieje, i to nie byle co, to ważne rzeczy są, nie przegapcie.
Nasza książka jest na rynku, jeśli ktoś jeszcze nie kupił - zróbcie to, nie po to by pomiziać nasze upudrowane (lub nie) do zdjęć poliki, tylko by pomóc Mikołajkowi i sobie w cięższych chwilach. A my jeździmy po Polsce na spotkania autorskie.
Pod koniec maja byłam w Krakowie, było wesoło, szczerze i radośnie, poznałam wspaniałych ludzi, wśród nich i Rodziców Mikołaja z Nim samym (i Bratem). I wiecie, bledną troski codzienne, te problemy pierwszego świata, o których głoszą socjologowie, bolączki i utrapienia w obliczu obrazu kochającej rodziny, która na co dzień niesie krzyż, który jest jednocześnie ogromny i paradoksalnie lekki, widoczny dla wszystkich wokół i taki zwyczajny dla nich. Śmierdzi mi to wszystko, co piszę patosem, więc licząc, że zrozumiecie, już się zamknę na głucho, bo pozamiatam sensy.
We wtorek mąż porwał mnie do Warszawy (literalnie mnie uprowadził, obudził, "szykuj się do stolycy" zakrzyknął, "za dwie godziny jedziemy" dodał, bym zdążyła koafiurę natapirować i pięty oszlifować, co było robić, pobiegłabym do tej Warszawy, tak chciałam tego porwania, syndrom sztokholmski jak w mordę strzelił). W Warszawie zahaczyliśmy o Powązki, sprawdziliśmy drugą linię metra od dechy do dechy niemal, przewędrowaliśmy centrum i chyżym krokiem wraz z córką powędrowałyśmy ku przygodzie spotkania Sylwii Chutnik (tak, to Ona najsilniej zadziałała na moją potrzebę przyjazdu do stolicy). Nasza rozmowa była pełna mądrych spostrzeżeń, tematów do dalszych rozmyślań, była wymianą doświadczeń, często trudnych, intymnych, czasem bolesnych, ale i okazją do odkrycia się, do poznania lepiej, do znalezienia siebie w gąszczu publicznej przestrzeni. To było naprawdę ważne wydarzenie w moim życiu.
W międzyczasie dzieci skończyły rok szkolny, zlikwidowano gimnazja, Lulu złapał 9 kleszczy i zaplanowaliśmy wakacje. Ale o tym kiedy indziej.
Wracając do tytułowej pomocy: nasze wyjazdy, spotkania, uśmiechy w stronę kamer i wdzięczenie się z plakatów - to wszystko miłe, przyjemne i radosne, choć wymagające czasu i sił - nie przyniesie efektu, jeśli Wy, Drodzy Czytelnicy, tej książki nie kupicie. Zachęcam. Proszę. To dobrze spędzony pieniądz i czas będzie, uwierzcie!